Wiele badań wieloletnich systemów uprawy zajmowało się porównywaniem przeciętnych plonów. Natomiast to badanie skoncentrowało się na stabilności plonowania oraz zróżnicowanym oddziaływaniu na nie systemów uprawowych i stosowanych nawozów w latach o wysokich i niskich plonach.

K.K. Grover i współpracownicy przebadali wpływ wieloletnich systemów uprawowych na plon ziarna kukurydzy, trendy plonowania oraz jego stabilność w ciągu ostatnich 16 lat przy wykorzystaniu doświadczeń nawozowych i uprawowych na Uniwersytecie Stanowym w Pensylwanii.

Jak wskazują badania, średnio na żyznych glebach centralnej Pensylwanii, plon kukurydzy w rotacji z lucerną, koniczyną czerwoną i tymotką jest nieznacznie wyższy i mniej chwiejny niż plon kukurydzy uprawianej w monokulturze. Ponadto nawożenie obornikiem krowim w stopniu pokrywającym zapotrzebowanie kukurydzy na azot poprawiało plonowanie kukurydzy w monokulturze do poziomu kukurydzy w rotacji z trawą i motylkowymi w latach o wysokich plonach, ale kiepsko się sprawdzało w latach o niskich plonach np. o suchym lecie i mokrej wiośnie.

Zastosowanie nawozów sztucznych lub obornika z fosforanami spowodowało, że plony w monokulturze były mniejsze niż w rotacji niezależnie od sezonu wegetacyjnego. Dalsze badania określą przełożenie stosowanych systemów uprawy na wielkości ekonomiczne.

Badania zostały sfinansowane przez Wydział Nauk o Uprawie i Glebie na Uniwersytecie Stanowym w Pensylwanii.