Uprawa kukurydzy rozpoczyna się od wyboru odpowiedniej odmiany oraz starannego przygotowania pola do siewu. Istotnym elementem poprawnej agrotechniki jest właściwe przeprowadzenie siewu nasion.

Najbardziej optymalnym terminem siewu kukurydzy jest moment, gdy temperatura gleby na głębokości siewu nasion (3-4 cm w przypadku gleb ciężkich oraz 5-6 cm dla gleb lekkich) wynosi około 8°C. W warunkach klimatycznych Polski termin ten przypada zazwyczaj na okres od około 15 kwietnia do około 5 maja. Jest on również zależny od rodzaju kukurydzy. Odmiany o ziarnie typu flint, które dosyć dobrze znoszą niskie temperatury i odznaczają się dobrym wigorem początkowym, można wysiewać nieco wcześniej. Z kolei odmiany o ziarnie typu dent charakteryzują się wyższymi wymaganiami termicznymi i dlatego nie należy wysiewać ich zbyt wcześnie. Zarówno zbyt wczesny, jak i zbyt późny termin siewu nie są korzystne dla kukurydzy. W przypadku siewu wczesnego rośliny wprawdzie lepiej wykorzystują wodę zgromadzoną w glebie w czasie zimy oraz nieco wcześniej kwitną i dojrzewają, jednakże niska temperatura gleby spowalnia kiełkowanie nasion i przyczynia się do słabszych i mniej wyrównanych wschodów roślin. Natomiast przy siewie opóźnionym rośliny kukurydzy wytwarzają większą masę wegetatywną kosztem opóźnienia rozwoju generatywnego, czyli dojrzewania ziarna, co w przypadku uprawy z przeznaczeniem na zbiór ziarna przyczynia się do obniżenia poziomu plonowania.

Kolejną istotną kwestią związaną z siewem, której rolnicy często nie poświęcają należytej uwagi, jest ilość wysiewu oraz związana z nim docelowa obsada roślin. Odmiany kukurydzy różniące się wczesnością, budową morfologiczną i kierunkiem użytkowania często różnią się między sobą również pod względem optymalnej obsady, przy której osiągają maksymalne plony. Ponadto wielkość ta zależy również od rodzaju gleby, jej zasobności w składniki pokarmowe i wodę oraz poziomu nawożenia. Zamiast stosować zawsze tę samą ilość wysiewu nasion warto dobrze przemyśleć tę kwestię i tak dostosować ten parametr, aby stworzyć roślinom optymalne warunki do wzrostu i rozwoju. Odmiany wczesne wytwarzają z reguły mniejszą biomasę niż odmiany późniejsze i dlatego lepiej tolerują wyższe obsady. Mieszańce przeznaczone do wykorzystania na kiszonkę lub biogaz, ze względu na potrzebę uzyskania większej biomasy, wysiewa się w większym zagęszczeniu niż mieszańce ziarnowe. Odmiany o kolbach typu flex tolerują większy zakres obsady roślin niż odmiany o kolbach typu fix, u których rozmiar kolby nie ulega zmianie w zależności od liczby roślin na jednostce powierzchni i dlatego w ich przypadku musi być ona dobrze dobrana. Niektóre odmiany o kolbach typu flex, jak na przykład DKC3441 (FAO 240-250) odznaczają znacznymi zdolnościami kompensacyjnymi w stosunku do obsady. Oznacza to, iż w razie wystąpienia niekorzystnych warunków uprawowych zmniejszających obsadę roślin odmiana ta odpowiednio „dostosuje” wielkość kolby i mimo wszystko uzyska wysoki, jak na te warunki, plon. Ponadto tę samą odmianę na glebie zasobnej w składniki pokarmowe i z dostateczną ilością dostępnej wody możemy wysiać w większym zagęszczeniu niż na glebie lżejszej, mniej zasobnej i przesuszonej. Aby więc w pełni wykorzystać potencjał plonotwórczy danej odmiany należy przestrzegać optymalnych zaleceń agrotechnicznych opracowywanych przez hodowców i przedstawicieli firm nasiennych.

Wybór właściwej odmiany w znaczącym stopniu przyczynia się do zwiększenia szans powodzenia uprawy już na starcie. Należy więc dobrze przeanalizować cechy dostępnych odmian tak aby dokonać najlepszego wyboru.

Marcin Liszewski