Gwarantowana Tradycyjna Specjalność (GTS)
(Traditional Speciality Guaranted – TSG)

Gwarantowana Tradycyjna Specjalność (Traditional Speciality Guaranted – TSG) to zgodnie rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012, produkt lub środek spożywczy, którego skład, sposób produkcji lub przetwarzania odpowiada tradycyjnej praktyce w odniesieniu do tego produktu lub został on wytworzony z surowców lub składników, które są tradycyjnie stosowane.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 określa nowe zasady rejestracji produktów jako gwarantowane tradycyjne specjalności jedynie z zastrzeżeniem nazwy. Nazwy zarejestrowane zgodnie z uchylonym rozporządzeniem Rady (WE) 509/2006 mogły być w sytuacji braku ich zastrzeżenia nadal używane przy etykietowaniu produktów nieodpowiadających zarejestrowanej specyfikacji produktu, jednak bez możliwości umieszczania na nich oznaczenia „gwarantowana tradycyjna specjalność”, skrótu GTS lub odpowiadającego mu symbolu wspólnotowego. W związku z tym, prowadzony Rejestr składał się z dwóch wykazów gwarantowanych tradycyjnych specjalności (GTS; tzn. Rejestru zawierającego produkty o zastrzeżonych nazwach oraz Rejestru z produktami o nazwach, które nie zostały zastrzeżone.

Aktualnie Rejestr gwarantowanych tradycyjnych specjalności uwzględnia jedynie nazwy zarejestrowane z zastrzeżeniem. Nazwy do tej pory zarejestrowane bez zastrzeżenia zgodnie z wymogami ustanowionymi w art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 509/2006, można nadal stosować na warunkach przewidzianych w ww. rozporządzeniu do dnia 4 stycznia 2023 r. Państwa członkowskie mogą również zastosować uproszczoną procedurę rejestracji takiej nazwy w celu jej zastrzeżenia, składając odpowiedni wniosek do Komisji Europejskiej nie później niż do dnia 4 stycznia 2016 r.

W odróżnieniu od Chronionych Nazw Pochodzenia i Chronionych Oznaczeń Geograficznych, produkty będące Gwarantowaną Tradycyjną specjalnością można wytwarzać na terenie całej Polski, pod warunkiem spełniania warunków specyfikacji.

Nazwa produktu ubiegającego się o miano GTS musi być tradycyjnie stosowana w odniesieniu do tego produktu lub oznaczać tradycyjny lub specyficzny jego charakter.

„Specyficzny charakter” oznacza charakterystyczne właściwości procesu produkcji, które wyraźnie wyróżniają dany produkt spośród innych podobnych produktów należących do tej samej kategorii; natomiast określenie „tradycyjny” oznacza udokumentowany jako będący w użyciu na rynku krajowym przez okres umożliwiający przekaz z pokolenia na pokolenie; okres ten ma wynosić co najmniej 30 lat.