Nie mniej ważny jest również zabieg T3 („na kłos”). Fuzarioza kłosów jest poważnym zagrożeniem dla zbóż. Powoduje nie tylko straty w plonie, ale także pogarsza jego jakość przez skażenie ziarna mykotoksynami. Tiofanat wykazuje odmienny od innych fungicydów sposób działania, przez co zwalcza fuzariozę kłosa, redukując jednocześnie zawartość mykotosyn w ziarnie. Walory tej substancji czynnej dostrzegli nasi zachodni sąsiedzi. Preparat DON-Q (niemiecki odpowiednik Topsinu M 500SC) jest jedynym fungicydem spoza grupy azoli zarejestrowanym w Niemczech do zwalczania fuzariozy kłosów.

Tiofanat polecany jest zarówno do stosowania solo i jako komponent do mieszanin zbiornikowych z substancjami czynnymi z różnych grup chemicznych (triazole, strobiluryny, imidazole) w uprawie zbóż i rzepaku. Takie kombinacje pozwalają na poszerzenie spektrum zwalczanych chorób, gwarantując jednocześnie długotrwałe działanie.

Aktualna rejestracja tiofanatu w Polsce obejmuje zwalczanie chorób we wszystkich gatunkach zbóż ozimych i jarych. Warte uwagi jest również bezpieczeństwo fungicydu dla pszczół i innych owadów pożytecznych.

Oprócz chorób podstawy źdźbła groźne może być wystąpienie sprawcy mączniaka prawdziwego (Blumeria graminis). Istotny jest tu m.in. wybór właściwej odmiany i dobór odpowiedniego przedplonu. Pierwsze objawy choroby mogą być zauważalne już jesienią we wcześniej wysiewanych zbożach. Rozwojowi choroby sprzyjają szczególnie wysokie dawki azotu, jak również intensywnie zagęszczony łan. Mączniak prawdziwy poraża wszystkie zboża oraz wiele gatunków traw. Najsilniej na porażenie reaguje jęczmień, silnie porażana jest również pszenica, szczególnie w okresie od końca krzewienia do początku strzelania w źdźbło.

W przypadku wystąpienie objawów mączniaka należy możliwie wcześnie wykonać zabieg fungicydowy. Bardzo ciekawym rozwiązaniem w ochronie pszenicy ozimej przed tym patogenem jest substancja czynna – cyflufenamid, pochodząca z zupełnie nowej grupy chemicznej – fenyloacetamidów .Cechuje ją nowy, nieznany jak dotąd mechanizm działania, wykazujący skuteczność we wszystkich stadiach rozwojowych grzyba. Dzięki działaniu systemicznemu, translaminarnemu i gazowemu, zwalcza patogena już obecnego w roślinie oraz ogranicza rozwój nowych infekcji. Sposób jak również długość działania wyróżnia ją na tle konkurencji.

Wymienione substancje aktywne – tiofanat i cyflufenamid – możemy stosować solo, jak również łącznie, tworząc mieszaninę zbiornikową. Takie połączenie gwarantuje zarównozwalczanie chorób podsuszkowych, w tym fuzaryjnej zgorzeli podstawy źdźbła, jak również chorób liści ze szczególnym naciskiem na mączniaka prawdziwego zbóż i traw.

dr inż. Daniel Zawada